به گزارش خبرنگار روابط عمومي، نشست دانشجويي «آرزوها و آمال جواني از توهم تا واقعيت» با سخنراني دکتر ابراهيم ميثاق روانشناس برجسته کشور سه شنبه شب در سالن آيت الله حيدري دانشگاه ايلام برگزار گرديد.

 در ابتداي اين نشست که با حضور پرشور دانشجويان برگزار شد آقاي دکتر شيرخاني، معاون محترم فرهنگي دانشگاه در سخناني ضمن خير مقدم به دکتر ميثاق و تشکر از حضورو استقبال دانشجويان از  برنامه هاي فرهنگي از آن ها خواست تا هميشه در برنامه هاي فرهنگي حضور داشته باشند.

سپس آقاي دکتر ميثاق بيان داشت: بر اساس نظر محققان هر فشار رواني که بر انسان در طول زندگي وارد مي‌شود مقداري بار منفي بر وجود او تحميل مي‌کند، مثلاً يک جريمه رانندگي به مقدار 11 واحد انرژي رواني مي‌سوزاند، ما در طول روز حداکثر مي‌توانيم تا 300 واحد انرژي رواني بسوزانيم اگر از اين حد گذشت براي انسان، مخرب است.
سبک زندگي در سلامت جسم و روان تأثيرگذار است
وي گفت: به عنوان مثال يک عصبانيت 50 واحد، قهر 50 واحد، طلاق تا يک سال روزي 73 واحد انرژي رواني مي‌سوزاند اگر انساني بيشتر از حد مجاز در طول 4 ماه انرژي رواني از دست بدهد، بنيه او تحليل رفته و از عمق وجود مي‌سوزد، پوکي استخوان‌، پوسيدگي دندان، چروکيدگي پوست، پيري زودرس تنها کمترين آثار هستند و مهم‌تر اينکه اگر بيشتر ادامه داشته باشد زمينه بيماري ام‌اس، سرطان، سکته و افسردگي شديد در او ايجاد مي‌شود.
ميثاق سبک زندگي انسان‌ها را در سلامت جسم و روان بسيار تأثيرگذار دانست و افزود: دو نوع رنج داريم، يکي ويرانگر و ديگري سازنده، مثلاً بچه‌هايي که در رفاه مطلق زندگي مي‌کنند انسان‌هايي ضعيف بار خواهند آمد و در مقابل بچه‌هايي که در دل سختي‌ها بزرگ مي‌شوند قوي بار مي‌آيند. اگر به تاريخ نگاه کنيم همه شخصيت‌هاي برجسته از دل رنج‌ها بيرون آمده‌اند. اگر سطح رنج‌هاي سازنده نسبت به نوع ويرانگر آن بالاتر بود آستانه تحمل بالاتر مي‌رود و فرد در مقابل ناملايمات زندگي قوي‌تر است؛ لذا انرژي رواني کمتري را از دست خواهد داد.
اين روانشناس با بيان اينکه بايد در زندگي رنج‌هاي سازنده را انتخاب کرد، به دوران زندگي خود اشاره کرد و گفت: در دوره‌اي خيلي احساس ناتواني و يأس داشتم، افت تحصيلي هم داشتم، فقير و بينوا و خجالتي بودم، حتي از زندگي هم نا‌اميد شده بودم «اما زماني رسيد که از اين وضعيت خودم بريدم، من از رنج‌هاي سوزنده بريدم، به خودم گفتم تو که داري رنج مي‌کشي، خوبش رو بکش» از آن موقع به بعد فهرستي از رنج‌هاي سازنده نوشتم، رنج ورزش‌ کردن، رنج خودسازي، فن بيان و ... پس از مدتي وضعيت تغيير کرد و امروز در اين جايگاه خدمت‌گزار مردم هستم. 
رنج سازنده ما را به سمت زندگي موفق مي‎برد
وي با اشاره به زندگي برخي شخصيت‌ها که در زندگي خود هيچگونه کمبودي ندارند اما احساس خوشبختي و رضايت نمي‌کنند و در زندگي آنها همواره يک خلأ وجود دارد، بيان کرد: اگر از رنج‌هاي سازنده فرار کنيم و فقط به دنبال رفاه باشيم به چيزي جز بن‌بست و پوچي و توهم نخواهيم رسيد. بايد سعي کرد به حقايق زندگي دست يافت، اين حقايق چيست؟ واقعيت زندگي، با ارزش زيستن است.
ميثاق با بيان اينکه رنج سازنده يا همان با ارزش زيستن ما را به سمت زندگي موفق مي‎برد، گفت: بايد در زندگي جايگاه حقيقي خود را پيدا کنيم، هر کسي که در جايگاه واقعي خود قرار بگيرد موفق خواهد بود، اگر در جايگاه خود نباشيم حتي اگر به همه چيز برسيم احساس کمبودي در وجود خود داريم و احساس خوشبتي نمي‌کنيم، «يکي از عوامل رسيدن به حال خوش، زندگي در جايگاه خويشتن است».   
اين کارشناس برنامه‌هاي رسانه ملي، با اشاره به اينکه اگر جايگاه حقيقي خود را پيدا نکنيم در واقع عمرمان را هدر داده‌ايم، افزود: اين جايگاه دو علامت دارد، يکي اينکه در کار خود خستگي‌ناپذير و از آن لذت مي‌بريم و دوم اينکه تنها با تلاش عادي، فوق عادي پيشرفت مي‌کنيم، اگر اين دو عامل را مد نظر قرار دهيم مي‌توانيم جايگاه واقعي خود را پيدا کنيم و به اوج برسيم. 
آيا به هر چيزي فکر کنيم به آن مي‌رسيم؟
وي در پاسخ به سئوالي در مورد نظريه غربي و معروف «راز» مبني بر اينکه به هر چيز فکر کنيم به آن دست خواهيم يافت، با اشاره به آيه 6 سوره انشراح «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا؛ مسلّماً با (هر) سختي آساني است»، گفت: اين نظريه صد درصد غلط است، اين نظريه را گلدکوئيستي‌ها آوردند و ريشه آن تفکرات اومانيستي ضد الهي است، چون معتقدند خداوند مطرح نيست و انسان مرکز هستي است پس هرآنچه بخواهيم به آن مي‌رسيم. در آيه 216 سوره بقره بيان شده، « ... وَعَسَى? أَن تَکْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّکُمْ ? وَعَسَى? أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ ? وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ؛ ... چه بسا چيزي را خوش نداشته باشيد، حال آن که خيرِ شما در آن است. و يا چيزي را دوست داشته باشيد، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا مي‌داند، و شما نمي‌دانيد» پس بايد گفت، «خدايا آن ده که آن به» راه درست اين است که تلاش از من، نتيجه از خدا. آيا واقعاً هرکس هر چه که خواسته به آن رسيده؟ مسلماً نه!.
خداوند چرا انسان را در رنج آفريد؟
اين روانشناس در پاسخ به سئوالي ديگر مبني بر چرايي خلقت انسان توسط پروردگار براي زندگي در اين دنيا که همواره تحمل رنج است، گفت: خداوند در سوره بلد قسم مي‌خورد که، «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي کَبَدٍ؛ که ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگي او پر از رنجهاست)!»(4) فلسفه خلقت و هبوط رنج است، چرا؟ «فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ»( بلد/ 11) انسان‌ها خود را در رنج(عقبه) نمي‌اندازند يعني همان راه کمال، «وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ»( بلد/ 12) چون لذت آن را نچشيده‌اند، تنها کساني خود را به رنج مي‌اندازند که در قله قرار گرفته‌اند و آن لذت بودن در آن جايگاه را چشيده‌اند. از دل رنج است که انسان به کمال مي‌رسد. اما در اين دنيا کسي زيان‌کار است که نمي‌داند براي چه رنج مي‌کشد.