زندگانی حضرت امام حسین (ع)

   آن امام همام در سوم شعبان سال چهارم هجرت به دنيا آمد. آن حضرت در تمام مدت زندگي خود در کنار جدش رسول خدا (ص) با آن حضرت مأنوس بوده و حتي در وقت نماز  از آن حضرت جدا نمي شد. رسول خدا (ص) سخت به او و برادرش اظهار علاقه کرده و با جملاتي که درباره آنها فرمودند گوشه اي از فضايل آنها را براي اصحاب بازگو کردند . اکنون در آثار حديثي شمار زيادي فضيلت براي امام حسين (ع) نقل شده است که بسياري از آنها نظير حديث «اَلحسن وَ الحسين سيّدالشّباب اهلِ الجّنه» متواتر بوده و يا فراوان نقل شده است.

   از امام باقر (ع)  روايت شده  است که امام حسين (ع) در سفر حج پياده حرکت مي کرد در حالي که چهارپايان پشت سر او حرکت مي کردند.امام حسين (ع) در جنگهاي جمل ، صفين و نهروان حضور داشت و در کنار پدر به جنگ با پيمان شکنان و ظالمان پرداخت.

   امام حسين (ع)  در دوره امامت برادرش به طور کامل از سياست وي دفاع مي کرد. در نقلي که درباره امام حسين (ع) آمده است که کنيزي دست? ريحاني را تقديم امام حسين (ع)  کرد ، حضرت در برابر او را آزاد کردند. به حضرت گفته شد که شما تنها براي يک دسته گل او را آزاد کردي؟ حضرت فرمود: خداوند در قرآن ما را چنين ادب آموخته است که « و اذا حَييتُم ِبتَحيّه فَحَيّوا بأَحسَنِ مِنها أو ردّوها» بهتر است از دسته گل ، آزاد کردن او بود. امام حسين (ع) بعد از بيعت مردم با يزيد به مخالفت برخاست و راهي کربلا شد.

   پس از شهادت امام حسن (ع)  در سال 50 هجري ، امام حسين (ع) عهده دار امر امامت گرديد . معاويه پس از بيست سال حکومت ظالمانه و قتل و کشتار شيعيان به ويژه در سال 60 هجري مرد و برخلاف قرارداد صلح با امام حسن (ع)، پسرش يزيد را به جاي خود قرار داد. يزيد فردي فاسد و شرابخوار و مخالف با اسلام بود. او علناً مقدسات اسلامي را زير پا مي گذاشت و آشکارا شراب مي خورد. امام حسين (ع) از همان آغاز کار به مخالفت برخاست . يزيد از حاکم مدينه خواست از امام بيعت بگيرد و اگر حاضر نشد او را به قتل برساند. امام (ع) که حاضر به بيعت نبود با خانواده خود راهي مکه شد و در اين هنگام مردم کوفه که از مرگ معاويه با خبر شده بودند نامه هاي زيادي براي امام حسين (ع)  نوشتند و از او خواستند به عراق و کوفه بيايد. امام بعد از فرستادن مسلم بن عقيل به کوفه ، خود راهي عراق شد اما عليرغم بيعت تعداد زيادي از مردم کوفه با مسلم با ورود عبيداله بن زياد که از طرف يزيد به امارت کوفه فرستاده شده بود و بسيار حيله گر و بي رحم بود ، مردم کوفه فريب اقدامات او را خورده و پيمان شکني کردند و مسلم را تنها گذاشتند. در نتيجه عبيداله ، مسلم بن عقيل را به شهادت رسانيد. هنگامي که در ابتدا مردم کوفه با مسلم بيعت کردند، مسلم نامه اي به امام حسين (ع) نوشت و به ايشان اطلاع داد که به کوفه بيايد. امام حسين (ع)  با خانواده و ياران خود به طرف کوفه حرکت کردند و در نزديکي کوفه بود که خبر پيمان شکني مردم کوفه و شهادت مسلم را آوردند. عبيداله بن زياد که با شهادت مسلم بر اوضاع کوفه مسلط شده بود ، حربن يزيد رياحي را براي زير نظر گرفتن امام حسين (ع)  و همراهانش فرستاد و سپس عمربن سعد را با سي هزار نفر به کربلا اعزام نمود. عمربن سعد که به طمع حکومت ري به کربلا آمده بود از هيچ ستمي فروگذار نکرد و دستور داد امام حسين (ع) و يارانش را محاصره کنند و آب را بر روي آنان ببندند. ياران امام حسين (ع)  که از شجاع ترين افراد بودند روز دهم محرم در حاليکه بيش از 72 تن نبودند يکي پس از ديگري در دفاع از امام زمان خود يعني امام حسين (ع)با عزت و آزادگي به شهادت رسيدند.